Willem Timmermans: 'Hartstocht, liefde en dood omstrengelen elkaar’

Eige­naar: Willem Tim­mer­mans, (67) gepen­sioneerd inburg­er­ingsad­viseur
Wat: een gouache, met lijst, door Char­lotte Mut­saers
Titel: Last tan­go, 1982
Gekocht: in 1982
Voor: 1800 gulden

​’Kijk daar gaan ze, dansend tussen de gordi­j­nen. Tri­om­fer­end neemt zij de lei­d­ing, en dat is juist niet de bedoel­ing bij een tan­go. Over haar schoud­er zien we de ver­schrik­te blik van de man die niet weet wat hem overkomt. De codes wor­den even los­geschud. Het paar danst een tan­go — de laat­ste dus. Ongetwi­jfeld is de vrouw een alter ego van Char­lotte Mut­saers; het rode haar, die zwart omrande ogen, de rode mond. Hart­stocht, liefde en dood omstren­ge­len elka­ar. Ik zie er wel een memen­to mori in: een gedenk te ster­ven, het lev­en is kort dus laat het niet door je han­den glip­pen. Gri­jp die man mee in die sen­suele opwindende dans en wie weet waar het eindigt.
Van Mut­saers’ werk wordt iedereen lekker heb­berig. Die heldere pri­maire kleuren die heel direct bin­nenkomen, behalve haar schoe­nen die groen zijn en de roze huid. Een kort ver­haal in heldere, klare lij­nen, maar er zit alti­jd meer in. Ik hou van de ruwe, onaffe stuk­jes; dat door het roze van het been de onder­grond heen schemert.
Mijn man Tom en ik kocht­en het werk bij de printshop van Piet Clement in Ams­ter­dam. De lijst was van licht hout en dat beviel niet zo. Eerst heb ik hem wit gesaust, dat was nog erg­er, daar­na met kachelpo­ets inges­meerd, een vet­tige zwarte sub­stantie. Antra­ciet. Dat past er goed bij.
Char­lottes man was mijn docent aan de uni­ver­siteit en we raak­ten bevriend en zo kwam ik ook de kleur­rijke alleskun­ner Char­lotte tegen. Ik ken haar als iemand die onbevreesd haar eigen weg vol­gt. Ze vergelijkt de kun­ste­naar met een theezeef­je of een koffiefilter dat het alledaagse lev­en fil­tert en de geschifte drab die dan overbli­jft zo helder mogelijk tra­cht vorm te geven.”

Foto’s: Eva Plevier